Για τους μη νοσογόνα παχύσαρκους, δηλαδή για ΒΜΙ μέχρι 40, η κατάλληλη διαιτητική αγωγή σε συνδυασμό με αύξηση της φυσικής δραστηριότητας είναι δυνατόν να ωφελήσει το άτομο στην απώλεια του βάρους του. Δυστυχώς η απώλεια βάρους είναι μόνο 5-10%, η οποία και κερδίζεται εκ νέου, όταν η δίαιτα εγκαταλειφθεί. Τονίζεται ότι εντελώς απαραίτητη θεωρείται η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας τόσο για την απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους, όσο και για τη διατήρηση του βάρους που επιτυγχάνεται με τη δίαιτα.
Όλες οι ασθένειες που σχετίζονται με τη νοσογόνο παχυσαρκία υποχωρούν τελείως ή βελτιώνονται σημαντικά
Ανάλογα φτωχά αποτελέσματα έχουν και τα φάρμακα που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Η απώλεια βάρους είναι της τάξεως του 6-10%, το οποίο και επαναπροσλαμβάνεται όταν διακοπούν οι φαρμακευτικές ουσίες.
Οι μη νοσογόνα παχύσαρκοι επομένως θα πρέπει διαρκώς να βρίσκονται σε διαιτητική αγωγή, να αθλούνται επαρκώς και πάνω απ’ όλα να έχουν ισχυρή θέληση για την επάνοδό τους σε φυσιολογικά επίπεδα βάρους.
Για τους ασθενείς με ΒΜΙ πάνω από 40, δυστυχώς ο μόνος τρόπος θεραπείας που προσφέρει σημαντικό, αλλά και μόνιμο αποτέλεσμα είναι η χειρουργική θεραπεία.
Μελέτες σε χιλιάδες ασθενείς έδειξαν ότι οι ασθενείς με χειρουργικές μεθόδους χάνουν μέχρι 70% του περίσσιου βάρους τους, ενώ συντηρητικοί τρόποι (δίαιτα, φάρμακα) ωφελούν μόνο ένα στους 20 παχύσαρκους, (ο οποίος όμως προσθέτει ακόμα περισσότερο βάρος όταν διακόψει την προσπάθεια).
Το αποτέλεσμα της χειρουργικής θεραπείας (απώλεια βάρους) διατηρείται μέχρι και 15 χρόνια.
Οι κίνδυνοι από μια χειρουργική επέμβαση είναι σαφώς λιγότεροι από τους κινδύνους υγείας που αντιμετωπίζει ο ασθενής χωρίς θεραπεία.
Όλες οι ασθένειες που σχετίζονται με τη νοσογόνο παχυσαρκία (σακχ. διαβήτης, αρτ. υπέρταση, υπερχοληστεριναιμία, άπνοια στη διάρκεια του ύπνου), υποχωρούν τελείως ή βελτιώνονται σημαντικά.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις για την επιλογή των ασθενών που είναι κατάλληλοι για τη χειρουργική επέμβαση. Αυτές είναι:
• Η ηλικία να είναι πάνω από 18 ετών.
• Το ΒΜΙ να είναι πάνω από 40, ή μεγαλύτερο από 35, όταν συνυπάρχουν και άλλες ασθένειες.
• Αποτυχία των συντηρητικών μεθόδων.
• Να μην υπάρχουν ορμονικές παθήσεις.
• Απουσία ιστορικού αλκοολισμού ή εθισμού σε ναρκωτικά.
• Πάνω απ’ όλα πρέπει να υπάρχει ισχυρή θέληση του ασθενούς ν’ αλλάξει τρόπο ζωής.
