1) Λαπαροσκοπική Τοποθέτηση Γαστρικού Δακτυλίου
Είναι η απλούστερη και η πιο διαδεδομένη στην Ευρώπη λαπαροσκοπική τεχνική απώλειας βάρους. Με τη μέθοδο αυτή τοποθετείται ένας ειδικός δακτύλιος στο πάνω μέρος του στομάχου. Με τον τρόπο αυτό το στομάχι διαιρείται σε δύο τμήματα που επικοινωνούν μεταξύ τους με στενό στόμιο. Το πάνω τμήμα είναι εξαιρετικά μικρό, γεμίζει γρήγορα με τροφή και διεγείρει σχεδόν αμέσως τους νευροϋποδοχείς του θόλου, προκαλώντας κορεσμό ταχύτατα.
Πέρα απ’ αυτό, η δίοδος της τροφής προς τον μεγαλύτερο θάλαμο είναι ρυθμιζόμενη. Το εύρος ρυθμίζεται οποιαδήποτε στιγμή από το γιατρό, γιατί η έσω επιφάνεια του δακτυλίου είναι κενή και μπορεί να γεμίσει με φυσιολογικό ορό μέσω ενός μικρού θαλάμου, που εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα του ασθενούς στη διάρκεια του χειρουργείου.
Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι πολλά:
1. Είναι μια απλή, σχετικά εύκολη επέμβαση, με ελάχιστες επιπλοκές.
2. Δε διαταράσσεται η ανατομία του στομάχου, που μπορεί να επανέλθει εύκολα στη φυσιολογική του κατάσταση αφαιρώντας το δακτύλιο.
3. Η απορρόφηση των τροφών γίνεται με φυσιολογικό τρόπο και επομένως δεν υπάρχει έλλειψη βιταμινών ή ιχνοστοιχείων.
4. Η παραμονή στο Νοσοκομείο είναι 24-48 ώρες και η επάνοδος σε φυσιολογική δραστηριότητα επιτρέπεται σε μια εβδομάδα.
Τα μειονεκτήματα της μεθόδου είναι:
Η μικρή, έως ελάχιστη απώλεια βάρους, όταν ο ασθενής καταναλώνει υγρά πλούσια σε θερμίδες και λίπη (παγωτά, γλυκά, σοκολάτα σε υγρή μορφή κ.λ.π) και η μικρότερη απώλεια βάρους σε σύγκριση με τις άλλες μεθόδους.
Τα αποτελέσματα της τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου
Με τη μέθοδο του γαστρικού δακτυλίου ο ασθενής χάνει το 30% του ΠΕΡΙΣΣΙΟΥ βάρους τον πρώτο χρόνο, το 40% τον δεύτερο χρόνο, κ.ο.κ. Στο τέλος της πενταετίας αναμένεται να χάσει μέχρι και το 70% αυτού του βάρους, το οποίο και διατηρεί ακόμα και μετά από 15 χρόνια.
Τονίζεται ιδιαίτερα ότι οι περισσότερες ασθένειες που συνυπάρχουν με την παχυσαρκία (σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, άπνοια στη διάρκεια του ύπνου, υπερχοληστεριναιμία, πόνοι στις αρθρώσεις, κατάθλιψη, προβλήματα καρδιάς ή πνευμόνων) εξαφανίζονται ή βελτιώνονται σημαντικά.
2) Γαστρεκτομή
Η γαστρεκτομή διενεργείται για να αφαιρεθεί τμήμα του στομάχου που περιέχει κακοήθεις (καρκινωματώδεις) ή καλοήθεις (μη καρκινωματώδεις) βλάβες. Αυτά τα νεοπλάσματα είναι συνήθως στρωματικοί όγκοι του στομάχου, αλλά μπορεί επίσης να πρόκειται για αδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, γαστρινώματα ή άλλες νεοπλασίες. Η γαστρεκτομή μπορεί να είναι μερική (π.χ. εκπυρήνιση, σφηνοειδής εκτομή κ.α) ή ολική.
3) Γαστρική Παράκαμψη (by pass)
Στη μέθοδο αυτή δημιουργείται ένας μικρός θάλαμος στο στομάχι, αλλά σε μόνιμη μορφή. Επομένως υπάρχει περιορισμός της τροφής που μπορεί να καταναλώσει ο ασθενής, γιατί διεγείρονται σχεδόν αμέσως οι νευροϋποδοχείς του θόλου του στο¬μάχου, για τους οποίους αναφερθήκαμε πιο πάνω.
Στη συνέχεια, ο χειρουργός παρακάμπτει μεγάλο τμήμα του λεπτού εντέρου, που ευθύνεται για την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Αυτό γίνεται συνδέοντας το μικρό θάλαμο του στομάχου κατευθείαν με τη μεσότητα σχεδόν του λεπτού εντέρου. Επομένως υπάρχει και περιορισμός στη λήψη τροφής, αλλά και μειωμένη απορρόφηση από το μικρό σχετικά σε μήκος λεπτό έντερο. Η υπόλοιπη ποσότητα τροφής αποβάλλεται με τα κόπρανα.
Πλεονέκτημα της μεθόδου είναι η μεγαλύτερη απώλεια βάρους. Στα μειονεκτήμα¬τα υπάγονται οι σοβαρές επιπλοκές, λόγω της αλλαγής της ανατομίας του πεπτικού συστήματος, και η ανάγκη συμπληρωματικής λήψης βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Σημαντικό μειονέκτημα επίσης αποτελεί ότι η γαστρική παράκαμψη είναι μόνιμη και δεν υπάρχει δυνατότητα επανόδου στην προηγούμενη φυσιολογική κατάσταση.
Αποτελέσματα
Η απώλεια βάρους με τη γαστρική παράκαμψη φτάνει έως και 70% του περίσσιου βάρους, ενώ διατηρείται το 60% της απώλειας αυτής μετά από 15 χρόνια.
Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, ακόμα πιο σύνθετες, όπως χολοπαγκρεατική παράκαμψη με ή χωρίς αποκλεισμό του 12δακτύλου. Οι τεχνικές όμως αυτές εφαρμόζονται σε ιδιαίτερα παχύσαρκα άτομα, συνοδεύονται από πολλές -συχνά επικίνδυνες- επιπλοκές δεν εφαρμόζονται συχνά.
